ಪ್ರಿಯೆ…
ನಮಗೂ ಒಂದು ದಿನವಂತೆ
ನಗಬೇಕಂತೆ ಮರೆತೆಲ್ಲ ಚಿಂತೆ
ಇತಿಹಾಸದ ಬರಿ ಎಲುಬುಗಳು
ಒಳತೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಅತ್ತು
ಕಾಲು ಚುಚ್ಚುತ್ತಿವೆ ನೆಲ ಬಗೆದು
ಅಲ್ಲೇ ಷಹಜಹಾನ್ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ
ಮಮತಾಜಳ ಪುಪ್ಪುಸ ಹಿಡಿದು
ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮಸಿ ಬಳಿದ ತಾಜ್ ಮಹಲ್ ಗೆ
ಭಗ್ಗನೆ ಬುಗಿಲೆದ್ದ ಬೆಂಕಿ
ಯಾರೋ ಮುಡಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಈಗಲೂ ಪ್ರಿಯ ಆ ದೇವದಾಸ್ ಗೆ
ಹೂದಳದ ಮೈಮೃದು ಮರೆತರೂ
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಮಂಪರು ಪರಿಮಳ ಎಡತಾಕುತಿದೆ
ಅಳಬೇಡೆಂದು ನಾನತ್ತಿದ್ದೆ
ಕೆನ್ನೆ ಒರೆಸಿದ ನೀನಿಂದು
ದಾರ್ಷ್ಯದೆತ್ತರದ ನೆತ್ತರಲ್ಲಿದ್ದಿಹೋಗಿರುವೆ
ನಡುವೆ ನೂರು ಗೋಡೆ ಕಟ್ಟಿ
ಬೊಗಳಿದ ಸನ್ನಿಗಳು, ಕುನ್ನಿಗಳು
ಪಹರೆಯಲ್ಲಿವೆ
ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಚಂದ್ರನನ್ನು ತಂದು
ಜಾತಿ ಜಾತಿ ಎಂದು
ಬಾಳ ನೀತಿ ಕೊಂದು
ದೇಶ ದೇಶದ ನಡುವೆ
ದ್ವೇಷ ಹಚ್ಚಿ
ಮತ ಮತದ ನಡುವೆ
ಪಂಥವಿಟ್ಟು
ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಕೊಡಲಿಯಲ್ಲಿ
ಕೊಚ್ಚಿದವರ ನಡುವೆ
ನಾನು ನೀನಿದ್ದೇವೆ
ಆದರೂ ಪ್ರಿಯೆ
ಮನಸ್ಸನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗಾಳಿಗೆ ತೇಲಿಸು
ಇಬ್ಬರೂ ಬಿಡದಪ್ಪಿಕೊಂಡು
ಈ ದಿನದ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕಾದರೂ
ಲೋಕ ಮರೆತು ತೇಲಿಬಿಡೋಣ
No comments:
Post a Comment