ಮರಳಿನ ಮೇಲೆ
ನಿನ್ನದೇ ಚಿತ್ತಾರ
ಸುಲಲಿತ ಸುಂದರಿ
ಅಲೆಯ ವೇಗಕೆ ಅಲೆಮಾರಿ
ನೀಲ ಆಕಾಶದ ಉಸಿರಿನಲಿ
ನಿನ್ನದೇ ಒರಟುತನ
ಅಲೆಬಲೆಯ ಸೆಲೆಯಲ್ಲಿ
ಕೊಚ್ಚಿಹೋಯಿತು ಆ ಸಿರಿ
ಕತ್ತಲ ಮನೆಯ ತಿಳಿದೀಪ
ನಿನ್ನ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯ ಮುಖ
ಬೆಳಕಿನ ಹೊಗೆಯ ವಾಸನೆಗೆ
ಮಾಸಿಹೋಯಿತು, ಬಿಡಿಸಲಾಗದು
ಅರಿಯದ ಭಾವಕೆ
ಒಲುಮೆಯ ಚೀರಿಕೆ
ಎದೆಯ ತುಡಿತದ
ತಬಲಾ ವಾದನವ
ನುಡಿಸುವ ಬೆರಳು
ಹಿಡಿದಿರಲು ಕೊರಳು
ಸ್ಪರ್ಶದ ಅನುಭೂತಿಗೆ
ಸಾವಿನಲ್ಲೂ ಸೋತಿರಲು
ಯಮ ನಕ್ಕು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಟ್ಟ
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲ
No comments:
Post a Comment